the end

Beste vriendjes en vriendinnetjes,

Dit is officieel het einde van de blog, snif snif. We zijn nu woensdagochtend en dit is mijn laatste ochtend hier in Ecuador. Morgen moeten we 4.50u in de luchthaven zijn en zal ik de zon dus niet meer zien opgaan in onze bunker (ja, het even tijd voor melodrama ;-). Het is hier heel interessant en enorm tof geweest; we hebben op verschillende vlakken veel bijgeleerd en veel dingen gezien die voor ons totaal vreemd waren. Ik denk bijvoorbeeld over de staat van de verschillende schooltjes die we bezocht hebben, de prachtige Andes, reizen - en in ons geval gelukkig niet overvallen worden - met het openbaar vervoer,... Ik ben dan ook heel blij dat ik voor deze buitenlandse stage heb gekozen en met honderden foto's die we genomen hebben, zal ik ze me ook nog heel lang levendig kunnen herinneren (maar oei, foto's gebrand op schijf vergaan ook zeker? Damn!).

Gisteravond hadden we een 'Italian food Contest' (die we helaas verloren hebben ;-( ) maar het was in elk geval een prima afsluiter! We hebben ook onze jongens elk een bureausetje gegeven aangezien 1) een bureau zonder pennen en paperclips niet kan natuurlijk en 2) al hun stationary steeds voetjes krijgt. Ze leken wel opgezet met onze ludieke actie, dus mission accomplished. Wat vanavond betreft weten we nog niet precies hoeveel mensen we mogen verwachten. Bovendien speelt de Ecuadoriaanse voetbalploeg ook en zullen er waarschijnlijk enkelen niet komen omdat ze 'de sportieveling' willen uithangen ;-) Op het menu staan snacks, pasta carbonara en home made mojito a la Lore (gisteren try-out en goedgekeurd, enkel nog dat ietsje meer rum denk ik)

Het wordt nu echt wel tijd dat ik mijn zak verder ga pakken. Ik zal serieus mijn best mogen doen om alles erin te krijgen. Volgens mij had ik nog 7kg over, maar ik heb hier natuurlijk ook wel het een en ander gekocht, niewaar... In Aalst zouden ze zeggen 'stampen en dagen' en alles komt in orde!

Bereid jullie dus maar alvast voor op ellenlange verhalen - waarin ik waarschijnlijk verschillende keren hetzelfde zal zeggen - en heel mooie foto's.

Dikke kus aan iedereen en bedankt om mijn blog 7 weken te volgen! Hopelijk hebben jullie er samen met mij van genoten!!!

Banos

Om onze stage af te sluiten, trokken we tijdens het verlengde weekend met de jongens naar Banos (7u in een lijnbus heen en 7u in een nog meer crappy bus terug; gelukkig werden we niet overvallen onderweg! jaja, lach maar niet, want zo uitzonderlijk is dat hier niet!!). Banos is het walhalla voor outdoorliefhebbers en zo hebben wij ons dan ook gedragen ;-) Op het programma stonden o.a. een mountainbiketocht langs verschillende prachtige watervallen en een rafting waarbij de Belgische meisjes uiteraard in het water beland zijn! We dompelden ons ook tweemaal onder in water van 50 graden dat verwarmd werd door de nabijgelegen vulkaan. Het hotelletje waar we verbleven was eigenlijk een opanlucht kunstgallerij waar 's avonds een heerlijke open haard werd aangestoken. De geur van brandend hout deed me alvast denken aan wat me in Belgie te wachten staat... We kregen er elke ochtend een verse fruitsla of een sapje vol vitamientjes voorgeschoteld! Nu ik het zo bedenk is er heel wat dat ik zal missen bij thuiskomst. Ik neem me dus voor om deze laatste 3 dagen nog ten volle te genieten van al wat Ecuador te bieden heeft.

Ondertussen blijven we ook werken voor de stage natuurlijk. We leggen de laatste hand aan het verslag van de training die we gegeven hebben en regelen alvast de nodige contacten met promotor en professoren in Belgie. Daar zijn de lessen alvast begonnen, maar gelukkig zijn er enkele vreselijk lieve medestudenten die alles voor ons bijhouden en regelen. Dankjewel hiervoor!!

Vanavond gaan we de laatste souveniers kopen en morgen beginnen we stilaan onze valies te maken om na het afscheidsfeestje woensdagavond, donderdagochtend heel vroeg als dieven in de nacht weg te sluipen en 3 vliegtuigen en vele uren later hopelijk veilig te landen in het ouwe, vertrouwde Belgie. Dit is nog niet het einde van het verhaal, maar het gordijn gaat wel heel zachtjes dicht...

Galapagos

hola!

Het is weer eventjes geleden dat jullie nog iets van me gehoord hebben, maar ik heb daar goede redenen voor denk ik ;-) Galapagos was zoals je overal kan horen inderdaad fantastisch! Niet alleen hebben ze daar heel veel soorten vogels, zeeleeuwen, land- en waterreptielen, maar de beestjes zijn ook helemaal niet bang van mensen en dat vond ik eigenlijk het meest frappante. De dieren op de eilanden hebben nooit geleerd om bang te zijn van mensen en hebben bovendien ook weinig natuurlijke vijanden. Je zou ze moeiteloos kunnen aanraken, maar dat is helaas voor ons/gelukkig voor hen niet toegestaan. Onze vier dagen op de Angelique waren heel erg de moeite waard en de zeeziekte hebben we er dan maar bijgenomen!

Hieronder zie je de blue-footed booby, the red-footed en de masked booby, pinguins en San Bartolome

and here comes the fun part

Na 2 dagen avontuur zitten we weer netjes achter ons bureautje! We zijn 2 dagen onderweg geweest om 10 observaties te bekomen. Zeg nu nog eens dat we niet actief op zoek gaan naar onze data! Tijdens ons tripje hebben we ook enkele uren in de brousse vastgezeten omdat de jeep het begeven had. Eigenlijk vind ik dat wel spannend al die onvoorziene omstandigheden; je bent achteraf nog zo blij als het dan toch allemaal goed uitdraait ;-) (op een afpersing van de taxichauffeur, een kakkerlak in de frigo en een 7 uur durende autoreis na)

Straks gaan we naar het reisbureau om onze vouchers te halen voor... Galapagos! Onze stagebegeleidster vertelde ons dat we als we dat graag willen zeker de kans moeten grijpen... en naar een stagebegeleidster moet je luisteren, nietwaar! Van maandag tot donderdag gaan deze 2 studentjes zich dus bezighouden met het observeren van reuzeschildpadden, blue en red footed boobies, leguanen en meer van dat fraais. Uiteraard proberen we zoveel mogelijk beeldmateriaal te verzamelen! Ik ben echt enorm benieuwd om in de voetsporen van Charles te treden (verwacht van mij echter geen boek).

Morgen vliegen we naar de hoofdstad Quito en het laatste weekend trekken we naar Banos om er te gaan 'outdoren'.

Als jullie me hier niet terugvinden, wanhoop niet, ik loop hier of daar wel ergens te genieten :D

zo doen we dat dus

opzij opzij opzij, maak plaats maak plaats maak plaats

Even vlug vertellen waarmee we bezig zijn:
" O ja, jullie vertrekken straks naar Manabi met de Manta Express voor 2 dagen" Zo gaat dat hier inderdaad. Dus we pakken vlug onze zakken - nemen deze keer zelf voldoende eten mee om te overleven - en springen in de auto die ons zal komen ophalen.
"Er zal jullie daar wel iemand staan opwachten, jullie redden het wel" We gaan er checken of de personen die we vorige week getraind hebben het goed doen.
Spannend allemaal, dat wel, enkel jammer dat onze geplande Italian food contest vanavond hierdoor helemaal in het water valt! Flexibiliteit is het sleutelwoord ;-)

Tot binnen enkele dagen dus!

p.s. de krab gisteren was heel lekker! wat mij betreft zelfs lekkerder dan zijn duurdere broertje...